نیستم

مرغ جانم خسته از زندان تن

خالی و درمانده و بیچاره من

من که نامم هست اما نیستم!

جان مولا خود بگو من کیستم؟

آفریدی گرچه تو این پیکرم

بنده ی چندین خدای دیگرم

من میان این خدایان گم شدم

گم شدم من‏‏‏،کهترین مردم شدم

خورده ام زنجیر غیرت بر دوپا

میخورم شلاق زن بودن چرا؟

شوق پروازم به سوی آسمان

دمخورم با نرده های بی امان

نرده های این قفس مردانه است

این قفس ها کی برایم خانه است

آه ای پروردگار هست و نیست

جز وجود تو پناه خلق کیست؟

خانه ی ویرانه ی را سامان دهید

نابرابر جنگ را پایان دهید

من برای زندگی آماده ام

کافرین مردا!تو را من زاده ام